පාසල් විත්ති 08 - රෝහිණීට හාද්දක්... බෝඩිමට සමු දුනිමි

එක දවසක් අපේ පන්තියේ හිටපු චරිත් අමුතු කතාවක් අපේ කනේ තිබ්බා. මේ ලොකු ඉස්කෝලේ ඉන්න මුල් ගුරුතුමා ඉස්සර වැඩ කලේ එයා ඉගෙන ගත්තු ඉස්කොලෙලු, කැලණිය පැත්තේ. අන්තිමට එහේ වෙච්ච මොකක්දෝ මන්ද ප්‍රශ්නයක් නිසා ළමයි ස්ට්‍රයික් කරලා එයාව ඉස්කෝලෙන් පැන්නුවා කියල තමයි එයා කිව්වේ. මම බෝඩිමේ අක්ක එක්ක මොනවහරි කතා කරකර හිටපු වෙලාවක අපේ පන්තියේ ළමයෙක් මෙහෙම කතාවක් අපිට කිව්වා කියල කිව්වා. ඉතින් අක්කත් ඒක අහගෙන හිටියා මිසක් ඒ කතාව ඊට එහාට ගියේ නැහැ. මටත් ඒ කතාව එහෙම්මම අමතකවෙලා ගියා.


සමහර දවස්වලට නිදා ගන්න ගියාම රෝහිණි මගෙන් අපේ පවුලේ විස්තර ගමේ විස්තර එහෙම අහනවා. ඉතින් නින්ද යනකල් අපේ දෙන්න මේ වගේ අනං මනං කතා කරන එකගැන එක දවසක් අක්ක මට පොඩි සවුත්තුවක් දැම්මා. ඔය දෙන්න මහ රෑ වෙනකල් කතා කරකර ඉන්නේ මොනවද. ඔය දෙන්න හරියට කසාද ගෑනියි මිනිහයි වගේනේ කියලා. ඒ මදිවට සර් එක්කත් ඒක කියකිය මාව සවුත්තු කලා.
කෙල්ලෙක් එක්ක යාළුයි කියල කියන එක තරම් ලොකු අවමානයක් නැහැ ඒ දවස්වල අපිට. මට ගොඩක් කේන්ති ගියා අක්ක කියපු කතාවට. මමත් කවුරුවත් කාමරේ නැති වෙලාවක් බලලා අක්කට ලියුමක් ලිව්වා. ඒකේ තිබුනේ මෙන්න මේ වගේ සාරාංශයක්.
අක්කනම් අයියල එක්ක යාළුවෙලා ඉන්න ඇති, ඒත් මමනම් කාත් එක්කවත් යාළු නැහැ කියලා වගේ තේරුමක් තියෙන දේවල්.
එහෙම ලියල මගේ පොතක් අස්සේ ඒ ලියමන හංගල තිබ්බා. ඒක ලිව්වේ හිතේ තිබුන දුක අඩු කරගන්න මිසක් අක්කට දෙන්න නෙමෙයි.

එක සති අන්තෙකදී මාව බලන්න තාත්ත ආවේ නැහැ. ඒ වෙනුවට නුගේගොඩ ටියුෂන් පන්ති ආපු අපේ සුදු අක්ක එයාගේ යාළුවෝ කීප දෙනෙක් එක්ක ආව මාව බලල යන්නයි, බෝඩිමට සල්ලි දීලා යන්නයි. බෝඩිමේ සල්ලි අපි හැමදාම ගෙව්වේ මාසේ ගානේ. මාසේ මුල සතියේදී සල්ලි දෙනවා. එයාල ආවට වැඩි වෙලාවක් එහේ හිටියේ නැහැ, අක්ක එක්ක ඉස්සරහ පුටු සැටියේ වාඩි වෙලා විනාඩියක් දෙකක් කතා කරපු සුදු අක්කා මට සල්ලිත් දීල පන්ති යන්න පරක්කු වෙනවා කියල හදිස්සියෙන්ම වගේ ආපහු යන්න ගියා. ඒ මදිවට මට කන්න මුකුත් ගෙනත් තිබුනෙත් නැහැ.



සාමාන්‍යයෙන් උදේට ඉස්කෝලේ යන්න මාව ගොඩක් වෙලාවට රෝහිණි හරි වෙන කෙනෙක් හරි ඇවිත් ඇහැරවනවා. ඉස්සර මට උදේට කන්න පාන් හදල දුන්නේ අක්කනේ. ඒත් දැන් රෝහිණි ආවට පස්සේ අක්ක හොඳට නිදා ගන්නවා. උදේට බොන්න තේ හදන්නෙත් රෝහිණී. මම නැගිටින්න කලින් රෝහිණිත්, සර්රුත් නැගිටිනවා.
එක දවසක් මට උදේ ඇහැරවන්න කලින් චූ බර හැදිලා නැගිට්ටා. එදාත් මම සුපුරුදු විදිහට සද්දේ ඇහෙන්නේ නැතිවෙන්න තමයි අර ප්ලාස්ටික් දොර ආවරණය හරහා ගියේ. ලොකු කෙනෙකුට ඒ දොර හරහා යන්න බැහැ සද්දේ ඇහෙන්නේ නැතිවෙන්න. ඒත් මම පුංචි නිසා මට යන්න පුළුවන්. නාන කාමරේට යන්නනම් කුස්සිය පහු කරගෙන යන්න ඕනේ මේ ගෙදර. මම චූ දාන්න යද්දී දැකපු දසුනෙන් මට උන් හිටිතැන් අමතක වෙලා ගියා.
අපේ සර් රෝහිණිව බදාගෙන ඉන්නවා කුස්සිය ඇතුලේ.

මගේ චූ බර කොහෙන් ගියාද කියල නැහැ, චූ දැමිල්ල පැත්තකට දාපු මම ආපහු කාමරේට ආවා. ඇවිත් ඇඳේ ඇලවුනා.
ටික වෙලාවකින් කාමරේට ආපු රෝහිණි "xxx බබා" ඔයා මොකද බයවෙලා වගේ ආපහු ආවේ. ඔයා මුකුත් දැක්කද කියලත් ඇහුවා.
මම කිව්වා නැහැ කියලා.
ගෑස්ලිප වැඩ කරන්නේ නැතුව සර් ඒක හදහද හිටියේ කියල රෝහිණී කිව්වා.
ඊට පස්සේ මමත් මුකුත් දැක්කේ නැති ගානට ගිහිං ලෑස්තිවෙලා ඉස්කෝලේ යන්න පිටත් උනා සර් එක්ක. සර් දෙතුන් පාරක් මගේ දිහා හොරෙන් බලනවා මම දැක්ක එයාගේ කපටි බැල්ම දාගෙන.


මෙහෙම දවසක් දෙකක් ගියාම එක දවසක සති අන්තෙක සර් මට ටිකක් සැරෙන් කතාකලා සාලෙට එන්න කියලා.
උඹ මොනවද මේ කියන්නේ "අක්ක එකඑක කොල්ලෝ එක්ක යාළුවෙලා හිටිය" කියලා, උඹ දැක්කද ඒවා කියල ඇහුවා. උඹට මෙහේ ඉන්න බැරිනම් පලයන් යන්න කියල බැන්නා.

කොහොමහරි මම නැති අතරේ අක්ක මගේ පොත් අවුස්සපු වෙලාවක මම අර ලියල තිබ්බ ලියුම දැකල කියවලා ඒක සර්ට දීල. ඒ විතරක් නෙමෙයි අර චරිත් කියන ළමයා ප්‍රින්සිපල් සර් ගැන කියපු කතාවත් සර්ට කියලා. සර් මේ දෙකම ගැන කියකිය මට හොඳටම බැන්නා. මම එදා දවසෙම ගොඩක් ඇඬුවා.

ඉස්කෝලේ ගියාම මම ප්‍රින්සිපල් ගැන එක එක කතා පතුරනවා කියලා මාව විනයබාර ගුරුතුමෙක් ගාවට යවනවා කියලත් කිව්වා.



මම කිව්වා මම ලියුම ලිව්වේ අක්ක මාව රෝහිණී එක්ක යාලුයි කියල කියකියා විහිලු කරන නිසා. මම කා එක්කවත් යාලු නැහැ.
මම ගෙදරට කියල අලුත් බෝඩිමක් හොයා ගන්නම් කිව්වා අලුත් අවුරුද්දේ. මම ආපහු මෙහේ එන්නේ නැහැ කියල මම අඬඅඬම කිව්වා.
මේ වෙද්දී දෙසැම්බර් නිවාඩුවත් කිට්ටුවෙලා තිබුනේ.

අන්තිමට එක දවසක ලොකු අයිය කෙනෙක් අතේ කවුද මන්ද සර් කෙනෙක් අපේ පන්තියට පණිවිඩයක් එවල තිබුනා මාව එක්කගෙන එන්න කියලා. මම ඒ සර් හිටපු ලැබ් එකක් වගේ ලොකු ශාලාවට ගියේ බයේ ගැහි ගැහී. මාව එතනට ගෙනත් අරලපු අයියා යන්න ගියා. දැන් එතන ඉන්නේ මමයි අර සර්රුයි විතරයි. එයා මහා මරුමුස් පාටයි. අතේ ලොකු වේවැලකුත් තිබුනා.

එයා මගෙන් එකඑක ප්‍රශ්න ඇහුවා, ප්‍රින්සිපල් ගැන කතාව මගෙන් ඇහුවේ මාව ගොඩක් බයකරලා. මම කිව්වා මම එහෙම එකක් දන්නේ නැහැ. අපේ පන්තියේ ඉන්න "චරිත්" කියන ළමය තමයි එහෙම කතාවක් අපිට කිව්වේ කියලා මම කිව්වා.

ඊට පස්සේ එයා  ඇහුවේ "උඹ දන්නවද මේක මොකක්ද කියලා, මේක මට දුන්නේ උඹ ඉන්න ගෙදර සර්" කියල කිව්වා, එයා අතේ මම අක්කට ලියපු ලියුම තිබුනා. එයා ඒක පෙන්නලා කිව්වා මට අදම පුළුවන් උඹව මේ ඉස්කෝලෙන් එළවලා දාන්න කියලා.
මම කිව්වා බෝඩිමේ අක්ක මම ඒ ගෙදර වැඩකාරි එක්ක යාළුයි කියල විහිලු කරනවා. ඒ නිසා තමයි මම මේක ලිව්වේ කියලා.
ඊට පස්සේ ඇහුවා සර්ලගෙ ගෙදර මුකුත් ප්‍රශ්න තියෙනවද එහෙම කියලා. ඉතින් මම කිව්වා එක දවසක් උදේ සර් රෝහිණීව බදාගෙන ඉන්නවා දැකපු බවත්. එයා ඒ ගැන විස්තරත් බොහොම හොඳින් අහගත්තා. පස්සේ මම කිව්වා මට එහේ ඉන්න බැහැ, මේ පාර නිවාඩුවෙන් පස්සේ මම අලුත් බෝඩිමක් හොයාගෙන යනවා කියලා.

මම රෝහිණීගෙයි සර්ගෙයි සිද්ධිය කිව්වට පස්සේ ටික වෙලාවකින් මට පන්තියට යන්න කියලා ඒ සර් කිව්වා.
පස්සේ ප්‍රින්සිපල් ගැන කියපු කතාව ගැන හොයන්න චරිත්වත් එතනට එක්කරගෙන ගියාද කියල මම දන්නේ නැහැ. මොකද මම හිටියේ හොඳටම බයවෙලා.



කොහොමහරි එදායින් පස්සේ අක්කලාගේ ගෙදරින් මට තිබ්බ සැළකිලි ගොඩක් අඩුවෙලා ගියා. ඉස්සර ගෙදර වැඩකාරි රෝහිණී මට කිව්වේ "xxx බබා" කියලා, ඒත් මේ කාලේ වෙද්දී අක්ක කතා කරනවා වගේම එයත් මට "xxx"  කියල නම විතරක් කියල කතා කරන්න පටන් අරගෙන තිබුනේ.
ටිකක් හරි හොඳින් මට  ආදරෙන් සැළකුවේ අර ඇස්දෙක පේන්නේ නැති ඇන්ටි විතරයි.



මගේම වෙලාවට වගේ ඒ සතියෙම දෙසැම්බර් ඉස්කෝල නිවාඩුව ලැබිලා මම ගෙදර ගියා. ගෙදර ගියා විතරයි එහේ තව යුද්ධයක්.

එදා සුදු අක්කල මාව බලන්න ආපු ගමන් තකහනියේ එහෙං පිටවෙලා ගියපු හේතුව මම දැනගත්තේ එදා. සුදු අක්කල එක්ක පුටු සැටියේ වාඩිවෙලා හිටපු අක්ක එයාල ඉස්සරහත් කිසි ලජ්ජා බයක් නැතුව ඔක්කොම එළියට පේන විදිහටලු වාඩිවෙලා හිටියේ. එයා ගෙදර ආපු ගමන් මේක අම්මට වාර්තා කරලා.
මම ගෙදර ගියා විතරයි අම්මයි, අක්කලයි මාව වටකරගෙන ඒ ගෙදර ගැන විස්තර ඇහුවා. අක්ක හැමදාම ඉන්නේ ඔහොමද කියලත් ඇහුවා. මමත් ඉතින් විස්තර ඔක්කොම ටික කිව්වා. රෝහිණීයි සර්රුයි එදා බදාගෙන හිටපු හැටිත් කිව්වා. ඒවා ඇහුවට පස්සේ අම්ම ඔලුවේ අතගහ ගත්තා. අක්කලනම් මාව නෝන්ඩි කරන්න තියා ගත්තා. මෙයා ඒක තමයි බොහොම ආසාවෙන් එහෙට වෙලා හිටියේ කියකියා.
නිවාඩුවෙන් පස්සෙනම් මාව එහේ නතර කරලා බැහැ කියල තමයි අම්මල කිව්වේ.



කොහොමහරි නිවාඩුවෙන් පස්සේ අලුත් බෝඩිමක් හොයා ගන්නකල් තව ටික දවසක් සර්ලගෙ ගෙදර ඉන්න වෙනවා කියල තමයි අම්ම කිව්වේ.

අන්තිමට 1992 ජනවාරි මාසේ ආපහු ඒ කාලකන්ණි ගෙදරට මට යන්න උනා. මම එදා ගියේ අම්ම එක්ක. අපි එහේ යන්න කලින් කැලණිය කැම්පස් එක කිට්ටුව බෝඩිමක් බලන්නත් ගියා. එතන අපේ ලොකු මාම ඉස්සර  කැම්පස් යද්දී දන්නා කියන තැනක්ලු. එතන නිකන් ගුබ්බෑයමක් වගේ තැනක්. එතන මට හරියන්නේ නැහැ කියල අම්මා කිව්වා. අන්තිමට නතරවෙන්න හරියකට තැනක් හොයා ගන්නත්  බැරිඋනා. ඉතින් මමයි අම්මයි ආපහු සර්ලගෙ ගෙදරට ගියා.


එහෙට ගියාම සර් නිකන් නක්කලේට වගේ අපේ අම්මට කිව්වා xxx කිව්වනේ මෙහෙන් යනවා කියලා, ඒ නිසා මම තව ළමයි දෙන්නෙක්ව නවත්ත ගත්තා කියලා.
පස්සේ බලද්දී සර් තව ගෑනු ලමයෙකුයි පිරිමි ළමයෙකුයිත් එහේ නතර කරගෙන. ඒ අයියා අපේ ඉස්කොලෙමයි. ඒ අයියයි අක්කයි සහෝදරයෝ, දැන් ඒ දෙන්න නතරවෙලා ඉන්නේ මම කලින් හිටපු කාමරේ.

දැන් මට ඉන්න හරියකට තැනකුත් නැහැ, අපි ඉක්මනටම අලුත් තැනක් හොයා ගන්නම්, එතකල් මෙයාට මෙහේ ඉන්න දෙන්න කියලා අම්ම සර්ට කිව්වා. එදා අම්මගේ මුණේ තිබ්බ දුක මම හොඳටම දැක්කා. අන්තිමට මට එදා මගේ බඩුමුට්ටු ටිකත් අරගෙන අංකල්ගේ කන්තෝරු කාමරේට යන්න සිද්ධ උනා. ඒකේ බිම තමයි මට නිදාගන්න උනෙත්. හරියටම සතියක් මම කන්තෝරු කාමරේ තමයි නිදා ගත්තේ.


මට නතර වෙන්න අලුත් තැනක් හොයා ගන්න මගේ අම්මලට පුළුවන් උනෙත් නැහැ. අන්තිමට මාව ඒ ඉස්කෝලෙන් අස් කරගෙන යන්න අම්මල තීරණය කළා.
ඒ ඉස්කෝලෙන් අස්වෙන දවසේ එක එක දේවල්වලට ආධාර විදිහටයි, මොකක්දෝ මන්ද මැච් එකකටයි කියල ලොකු ගාණක් මගේ දුප්පත් අම්මලාගෙන් කඩා ගන්නත් ඒ හිඟන ඉස්කෝලේ පරිපාලනෙන් කටයුතු කරලා තිබුණා. අම්ම ඇස්දෙකේ කඳුළු පොරෝගෙන අතේ තිබ්බ ඔක්කොම වගේ සල්ලි ටික ඒවාට ගෙවලා බොහොම අමාරුවෙන් මාව ඉස්කෝලෙන් අස්කර ගත්තා.
ඒ වෙද්දී අපේ අලුත් පන්තිබාර ටීචර් අම්මගෙන් අහල තිබුණා ඇයි මාව ඉස්කෝලෙන් අස්කරන්නේ කියලා. ඉතින් අම්ම වෙච්ච ඔක්කොම දේවල් ඒ මිස්ටත් කියල තිබුණා.
ඊට පස්සේ මමයි අම්මයි දෙන්න එක්ක ඉසුරුපායේ ගොඩ වෙලාවක් රස්තියාදු උනා මට යන්න ඉස්කෝලයක් හොයා ගන්න.  අන්තිමට කිසිම විසඳුමක් නැතුවම මම අම්ම එක්ක ගෙදර ආව, ඒත් මට යන්න ඉස්කෝලයක් ලැබිල තිබුනේ නැහැ ඒ වෙද්දීත්.


අම්ම මාත් එක්ක කියල තියෙනවා "අනිත් දරුවෝ වගේ නෙමෙයි ඔයා ඉපදුනු වෙලාවෙ මට කිසිම වේදනාවක් දැනුනේ නැහැ" කියලා.
සමහර විට අපේ පවුලට ලැබුණු පළවෙනි පිරිමි දරුවා නිසා ඇති වෙච්ච සතුටටද දන්නෙත් නැහැ.
ඉස්පිරිතාලේ ගිහිං නතර වෙච්ච හැටියේම වගේ මාව හම්බ උනාලු. ඊට පස්සේ පහුවෙනිදා ටිකට් කපාගෙන ගෙදර ආවලු. ඒ දවසෙවත් මම නිසා කිසිම වේදනාවක් වින්දේ නැහැ කියල කියපු අම්ම මේ දවස්ටිකේ මම නිසා පුදුම දුකක් වින්දබව මට මේ වෙනකොට තේරිලා තිබුනේ.