හුළං ඇල්ල බලන්න කැමතිද....

මේ ගමන ගැන සටහන ලියන්න මුලින්ම පටන් ගත්තේ 2012 අවුරුද්දේ දවසක, එදා මම උණ හැදිලා වැඩට ගියේ නැහැ. ගෙදර ඉන්න ගමන් මට හිතුනා ආපහු බ්ලොග් එකේ වැඩ පටන් ගන්න ඕනේ කියලා. එහෙම හිතලා ලියන්න පටන් ගත්තත් කතාව ලියන එක දවසින් දවස පහු උනා.

කළිනුත් වතාවක කිව්වා වගේ මම ලංකාවට ගොඩ බැස්සේ 2012 අප්‍රේල් 27 වෙනිදා. ආපු දවසේ ඉඳල මම හිත හිතා හිටියේ කාත් එක්ක හරි සෙට් වෙලා ට්‍රිප් ගොඩාක් යන්න ඕනේ කියලා. ටික දවසක් ගියාට පස්සේ අපේ පල්ලෙහා බැච් එකක හිටපු යාළුවෙක් කතා කරලා කිව්වා එයා වැඩ කරන තැන තියෙන්නේ මහ කැලයක් ඇතුලෙ, නතර වෙන්න පහසුකම් එහෙම සලසන්න පුළුවන්, එහෙ එන්න කියල කිව්වා. එහෙම කියල ඒ පැත්ත ගැන, බලන්න තියෙන දේවල් ගැන වරුණාවකුත් කලා. එයා වැඩ කරනවා කිව්වේ බළන්ගොඩ පැත්තේ මහ කැලයක් ඇතුලේ හදාගෙන යන කුඩා ප්‍රමාණයේ ජලවිදුලි බලාගාරයක.  අපි එක්ක කැලෑ ගමන් වල යන දහ පහළොස් දෙනෙකුත් දැන් මේ ගමන යන්න ලක ලෑස්ති උනා.

මේ ගමන පිටත් වෙන්න අපි ප්ලෑන් කලේ 2012 මැයි මාසේ 05 වෙනිදා. ඒ දවස් වෙද්දී මම ජොබ් එකකට යන්න හිතලවත් තිබුනේ නැහැ. අපේ මහ ගෙදරට වෙලා වාහනේ කරන්න තිබ්බ රෙපෙයාර් වැඩ ටිකකුත් කරගෙන පොඩි රස්ති පාරක් එහෙම දාගෙන හිටපු කාලයක්. හමිනේලාගේ ගෙදර ඉඳලා මේ ගමන යන්න පිටත් වෙන එක පහසු නිසා කළින් දවසේ හවස හාමිනේ කොළඹ ඉඳලා රත්නපුරේ තියෙන එයාලගේ මහ ගෙදරට එන්නම් කියල මටත් එහාට එන්න කියල කිව්වා. ගමනට උවමනා වෙයි කියල හිතපු හැම අටමගලක්ම වාහනේට පටවගෙන කලවාන පාරෙන් ගිහින් හවස හය වගේ වෙද්දී එයාලගේ ගෙදරට ගියා. රට ඉඳල එද්දී ගෙනාපු අට්ටලොට්ට එහෙමත් මේ එක්ක වාහනේට දා ගත්තා. මේ ගමන යන්න බළන්ගොඩ කිට්ටුව ගෙවල් තියෙන යාළුවෙකුත් එන්න සෙට් වෙලා හිටියා. උන් කීප දෙනෙක් සිකුරාදා හවස වැඩ ඇරිලා බළන්ගොඩ යන්න පිටත් වෙනවා කියල කළින්ම කිව්වා. ඒ එන වාහනේ එල්ලිලා මගේ හාමිනේත් කොළඹ ඉඳල රත්නපුරේ ගෙදරට එන එක තමයි අපේ ප්ලෑන් එක උනේ, හැබැයි එයාල එද්දී තරමක් රෑ උනා. හාමිනේව ගෙනත් ඇරලවපු අපේ යාළුවො ටික තේ එහෙම කාරිය බීල හෙට හමුවෙන බලාපොරොත්තුවෙන් අපෙන් සමු අරගෙන කෙලින්ම බළන්ගොඩ බලා පිටත් උනා. රත්නපුරේ ඉඳල අපි එක්ක යන්න තව ගෑණු දරුවෙකුත් එනවා කියල කෝල් එකක් දීල තිබ්බා. රෑ එයාට කෝල් එකක් දීල එයා ඉන්න තැන එන්න ඕනේ වෙලාව එහෙම දැනුම් දුන්නා. දැන් ඉතින් දවසේ වැඩ අහවරයි. අපි දෙන්නත් කාල බීල ඉවර වෙලා ගමනට ඕනේ කරන ඇඳුම් පැළඳුම් එහෙම ලෑස්ති කරලා තියල නිදා ගන්න ගියා.

උදේ පාන්දරින් නැගිටලා ලක ලැස්ති වෙලා මගදී කන්න බොන්න අරුමෝසම් කෑම ටිකකුත් අරගෙන බස් ස්ටෑන්ඩ් එක දිහාට ගිහින් අර ළමයවත් එක්කාසු කරගෙන ගමන පිටත් උනා. ඒ වෙද්දී වෙලාව උදේ හයට ටිකක් විතර කිට්ටුයි. අපේ දඬු මොණර යන්තරේ පිහිටෙන් පඹහින්නට යද්දී උදේ අට අටහමාර විතර උනා. අපිට කළින් කණ්ඩායමේ කීප දෙනෙක්ම එතනට ඇවිත් හිටියා. තව කොටසක් මග එන ගමන් කියලත් දුරකථන පණිවුඩ හරහා දැනගන්න ලැබුනා. ටික වෙලාවක් ඉන්නකොට අපේ නඩේ පිරිස සම්පුර්ණ උනා. අපේ නඩේ පිරිස ඔක්කොම දහතුන් දෙනෙක් හිටියා. අපි එක්ක මේ ගමන ගිය අය අතරින් එදාම දැකපු අය හිටියා තුන් හතර දෙනෙක්. ඔක්කොටම වැඩිය අපුරු වැඩේ තමයි අපේ හොඳම යාළුවෙක් ඉන්නවා ගලා කියලා. ඌ ඇවිත් තිබුනේ උගේ අඹු සිඟිත්තයි වයස අවුරුදු 2 ක් වගේ වෙන පොඩි එකයි, බඩේ ඉන්න මාස 5 ක වගේ පොඩි එකෙකුත් එක්ක.

එදා වෙසක් පෝය දවසක්. අපේ යාළුව කියපු විදිහට තව ටිකක් උඩහට වෙන්න මඤ්ඤොක්කා දන්සලක් තියෙනවා, ඒකත් වැඳගෙන කාරිය අපේ ගමන පටන් ගම්මු කියලා යාළුවා යෝජනා කලා. අපි ආපු වාහන වලයි යාළුවගේ සයිට් එකෙන් ආපු කැන්ටර් එකකයි නැගල දන්සල දිහාට යන්න පිටත් උනා. අපි දන්සල ළඟට යද්දී දන්සල හරියට පටන් අරගෙනත් නැහැ. අපි ගියාට පස්සේ තමයි පහන් එහෙම පත්තු කරලා දන්සල පටන් ගත්තේ. මඤ්ඤොක්කා තම්බලා කොච්චි සම්බලයක් හදලා කැන්ද කොළ වල තමයි කන්න තිබුනේ. මදියි නොකියන්න දන්සල වැඳපුදාගෙන මගදී කන්නත් ටිකක් ඔතාගෙන, එතන දන්සල් වඳින්න ආපු සුද්දෝ ටිකකට අපේ සුරතල් මුණු පොඩි ටික ෆොටෝ ගහ ගන්නත් ඉඩ දීලා කාරිය වැදගත් විදිහට ආපහු එන්න පිටත් උනා. එතනින් පඹහින්න හංදියට ඇවිත් පෙරේත කෑම ජාති මොනවා හරි ගන්න ආපහු ටික වෙලාවක් නතර උනා.

එකෙක් මෙලෝ රහකට නැති ජම්බෝල ගෙඩි වගයක් ගත්තා, හොඳටම ඇඹුල රඹුටන්, පරණ වෙච්ච ගඩුගුඩා ගෙඩි වගයක්, මෙන්න මේ වගේ රසවත් කෑම ජාති තමයි අපේ උන් අරගත්තේ. හැබැයි ඉතින් කිසි දෙයක් ඉතුරු උනේ නැහැ. ඒ එක්කම තව උයන්න උවමනා කරන බඩු මුට්ටු එහෙමත් අරගෙන ගමන පිටත් වෙන්නයි දැන් සුදානම. පඹහින්නේ ඉඳලා කැම්පස් එකට යන පාර දිගේ ටික දුරක් ගියාම වම් පැත්තට හැරෙන්න පොඩි ගුරු පාරක් තියෙනවා. ඒ පාරේ තමයිලු අපි යන්න ඕනේ. හැබැයි ඒ පාරේ කාර් යන්න බැහැ. ඔක්කොටම කළින් අපේ උන් ආපු කාර් දෙකක් ඒ කිට්ටුව තියෙන ගෙදරක මිදුලකට දැම්මා.

ඊට පස්සේ කාර් දෙකේ ආපු උදවිය කැන්ටර් එකටයි අපේ දඬුමොණරේටයි නැගගත්තා. ගලා සහ පවුලේ පිරිස ගොඩ උනේ අපේ වාහනේට. අනිත් කීප දෙනා කැන්ටර් එකට නැග ගත්තා. දැන් තමයි අපේ නියම ගමන පටන් ගන්නේ. ඒ පාර දිගේ ටික දුරක් යනකොට වියළි කලාපයේදී දකින්න ඉන්න කුරුල්ලෝ එහෙමත් දකින්න ලැබුනා, ඒ වගේම තෙත් කලාපේ තියෙන සුන්දරත්වයත් ඒ අස්සේ අඩු නැතුව දකින්න තිබුනා. මුලදී පාර තරමක හොඳ මට්ටමක තිබුණත් ටික දුරක් ගියාට පස්සේ හතරගාතෙන් යන වාහන ඇරෙන්න වෙන වාහන ඒ පාරේ යන්න බැහැ. ඒ තරමට කඳු තියෙන බොහොම දුෂ්කර ලස්සන පාරක් තමයි එහාට යද්දී තිබුනේ. කඳු නැග්ම වැඩි උනා වගේම පාරේ පොඩි බොරළු ගතියකුත් තියෙන නිසා රෝද එක තැන කරකැවෙන්න බලනවා. හතරගාතේ දා ගත්තහම ඒ ප්‍රශ්නේ නැහැ, ඒ උනාට හයියෙන් යන්න බැහැ. මේ දුෂ්කර කොටසේ පාර කපල තියෙන්නේ ව්‍යාපෘතිය වෙනුවෙන් නිසා මීට වඩා දෙයක් බලාපොරොත්තු වෙන්න බැහැ. අන්තිමට අපේ යාළුවගේ ක්වාටර්ස් එක ගාවට එද්දී වෙලාව 12 ට වගේ කිට්ටු උනා. එතන ටික වෙලාවක් නතර වෙන්න තීරණය කලේ අපේ කට්ටියගේ වැසිකිළි කැසිකිළි අවශ්‍යතා සපුරා ගන්න සහ ගිමන් නිවා ගන්න හිතාගෙන. ඒ අවට මහකැලේ උනාට පවුල් දෙකක් හෝ තුනක් එළවළු වගා කරගෙන ජීවත් වෙනවා. අපි හිටපු තැනම සරුවට වැදුණු වම්බටු වගාවක් තිබුනා. ඒ ළඟ තියෙන ගෙදරට ගියාම මිදුලේ තියෙන පැණි දොඩම් ගහෙන් ඇති තරම් ගෙඩි කඩා ගන්න කිව්වා. පැණි දොඩම් ගෙඩි ටික කුස්සියට අරගෙන ගිහින් කපල, මිරිකලා රස බීමක් හදාගෙන බිව්වට පස්සේ දැනුන සනීපෙ කියල වැඩක් නැහැ.

මේ තියෙන්නේ අපි හදාගෙන බීපු දොඩම් ගහේම ෆොටෝ එකක්

අපි රෑ නතර වෙන්නේ කොහෙද කියන එක ගැන ඒ වෙලාවේ පොඩි කතිකාවතක් ඇති උනා. අපේ යාළුවා කළින්ම කියපු විදිහට එක තැනක් තමයි එයාගේ ක්වාර්ටස් එක, අනිත් තැන තමයි දිය අල්ල ගාව තියෙන වාඩිය. අපිට තෝර ගන්න අවස්ථා දෙකක් තිබුනා. අපි දැන් ඉන්න තැන හිටියොත් කිසි කරදරයක් නැතුව උයා පිහාගෙන කාලා, හොඳට ඇඳක නැගල නිදා ගන්න පුළුවන්. වාඩියට ගියොත් ගල් තලාව උඩ නිදාගෙන කැලේ කොහේ හරි තැනක් වැසිකිළිය විදිහට පාවිච්චි කරගෙන පොඩි පහේ කට්ටක් කන්න වෙනවා. අන්තිමට හැමෝගෙම අදහස උනේ හුළං ඇල්ල ගාව තියෙන වාඩියේ නතර වෙමු කියන එක තමයි. අර බඩදරු මනුස්සයා පවා හිටියේ ඒ මතයේ තමයි. අන්න අදහන්න වටින ගෑනු. අපි ගිය පාරේ සමහර තැන් වල පලංචි වලින් නගින්න බහින්න එහෙමත් තිබුනා. මේ ළමයා ඒ එකක්වත් අත ඇරියේ නැහැ. අපේ ගමනාන්තය වෙච්ච හුළං ඇල්ල ගාව තියෙන වාඩිය දක්වා කිසි කරදරයක් නැතුව බොහොම පරිස්සමට ආවා.

මේ තියෙන්නේ හුළං ඇල්ල, හොඳට පේන ෆොටෝ එකක් ගහන්න පුළුවන් කමක් තිබුනේ නැහැ

ජිවිතේ පළවෙනි වතාවට තමයි හුළං ඇල්ල කියල දිය ඇල්ලක් තියෙනවා කියල දැන ගත්තේ. මෙතන තියෙන විශේෂත්වය තමයි දිය ඇල්ල ගාවම තියෙන ලොකු ගල්ගෙඩියක් උඩ තමයි මේ කියන වාඩිය අටවලා තියෙන්නේ. පොඩි කපොල්ලක් අස්සෙන් වගේ ගිහින් උඩට නැගලා ගිහින් මේ වාඩියට යන්න පුළුවන්. වාඩිය තියෙන ගල් තලාව මහ ලොකු එකක් නෙමෙයි, අඩි 30 ක් විතර දිග අඩි 20 ක් විතර පළල ගලක්. ඒ වගේම දිය ඇල්ල වැටෙන්නේ හරියටම වාඩිය තියෙන ගලේ මුල ආසන්නයට වගේ. උඩට නැග්ගම අපි ඉන්නේ දිය ඇල්ල වැටෙන්න පටන් ගන්න උසට ආසන්න මට්ටමේ උසක. ඒ නිසා වැස්සක් නිසා වතුර වැඩිවෙලා වෙන්න පුළුවන් අවධානමක් එතන නැහැ. පුදුමාකාර ලස්සන වටපිටාවක්, පරිසරයක් තමයි එතන තියෙන්නේ. ඒ වගේම ෆෝන් වලට සිග්නල් නැහැ, කරන්ට් එක නැහැ, වාහන සද්ද බද්ද නැහැ. අඩු ගානේ අපි ආපු වාහන දෙකවත් පේන්න නැහැ. ඒවා නතර කරපු තැන ඉඳලත් සෑහෙන දුරක් පයින් එන්න ඕනේ වාඩිය තියෙන තැනට. ඒ වගේ පරිසරයක විවේකයෙන් දවසක් දෙකක් හරි ඉන්න ලැබෙන එක මොනතරම් වාසනාවක්ද කියල තමයි මට හිතුනෙ.

වාඩිය තෙක් අප ආ දුෂ්කර ගමන

මේ තියෙන්නේ වාඩියට ඇතුල් වෙන පාර

මුලින්ම අපි කලේ දෙතුන් වතාවක් වාහන ගාවටයි වාඩියටයි ගිහින් බඩු මුට්ටු ටික ගෙනියපු එක. වාඩියට යන අඩි පාරත් සෑහෙන්න භයානකයි. අලුතින් කපල දාපු බොරළු පස්, බුරුල් වෙච්ච ගල් එහෙම නිසා බොහොම පරිස්සමින් තමයි යන්න උනේ. මගේ ගාව හුළං පුරවන්න පුළුවන් මෙට්ටයක් තිබුනා. කොයිකටත් කියලා ඒක අරගෙන ආපු එක ලොකු දෙයක් උනා.  ගෑණු දරුවන්ටයි ගල් බොරළු පවුලේ පොඩි එකාටයි ඒක උඩ ඉන්න පුළුවන් විදිහට වාඩිය ඇතුලේ මෙට්ටේ එළලා හුළං පුරවල දුන්නා. වාඩිය ඇතුළේ ලොකු පැදුරු වගයක් තිබුනා. ඒ ටිකත් එළලා කට්ටියටම ඉන්න පුළුවන් විදිහට කල් තියාම ලෑස්ති කර ගත්තා. 

මේ වාඩියේ තමයි මේ ව්‍යාපෘතියේ බෝර දාන උදවිය නවාතැන් අරගෙන ඉන්නේ. අපි ගියේ නිවාඩු දවස් කීපයක් අල්ලලා නිසා සයිට් එකේ මිනිස්සු පඩි අරගෙන ගෙවල් බලා ගිහින් තිබුණා. සයිට් වල සාමාන්‍ය ක්‍රමය අනුව කීප දෙනෙක් නතර වෙලා හිටියා බඩුමුට්ටු වල සහ සයිට් එකේ ආරක්ෂාව වෙනුවෙන්.

වාඩියට ගිහින් වැඩ පටන් ගනිද්දී

අපරාදේ කියන්න බැහැ ඉතුරුවෙලා හිටපු කීපදෙනා අපිට පුදුම සහයෝගයක් දුන්නා. උයාපිහා ගනිද්දී වගේම, අනිත් හැම වැඩකදීමත්. වාඩිය බාරව හිටියේ ගුණේ අයියා, ඒ එක්කම පාලිත අයියත් ඇවිත් දවල් කෑම හදන්න ලෑස්ති කලා. කැන්ටර් එකේ ඩ්‍රයිවර් මහතා අපි එක්ක වැඩි වෙලාවක් හිටියේ නැහැ. ගෙදර ගිහින් හෙට එන්නම් කියල පිටත් උනා. ගුණේ අයියල හදන ව්‍යංජන වර්ග වල පුදුම රසක් සුවඳක් තියෙන්නේ, ඒකට හේතුව “හෝ” මිරිස් කියල එයාල හඳුන්වන කොච්චි ජාතිය දාල තමයි කෑම හදන්නේ. මමත් එන ගමන එයින් පැල දෙකක් අරගෙන ආව ගෙදර. (එයින් එක පැළයක් ගොලුබෙල්ලෝ කාලා විනාශ උනා, අනිත් පැලේ ලොකු මහත් වෙලා කරල් කීපයකුත් හැදුනට පස්සේ අපේ මව් තුමීට එක එක කාලෙට ගස් කොලන් සම්බන්ධව එන අපුරු සිතුවිලි වලට අනුව ගලවලා වෙන තැනක ඉන්දුවට පස්සේ නාටු වෙලා මැරිලා ගිහින් තිබුනා) 

අපි හිටපු වාඩිය ගාවින් ගලන්නේ වළවේ ගඟ. අපි උයන පිහන කටයුතු වලට පාවිච්චි කලේ ගඟේ වතුර. බොන්න පාවිච්චි කලෙත් උණු කරලා නිවා ගත්තු ගඟේ වතුර. වැසිකිළි කැසිකිළි කටයුතු වලදී ගෑනු දරුවෝ පොඩ්ඩක් අපහසුතාවට පත් උනත් කාගෙන්වත් කිසි කම්ප්ලේන් එකක් තිබුනේ නැහැ. බාල්දියට වතුර එකක් අරගෙන කාටවත් නොපෙනෙන කැලෑ රොදකට යන එක තමයි කරන්න තියෙන්නේ. හැමෝම වගේ කිසි අවුලක් නැතුව ඒ තිබුණ තත්වෙට හැඩ ගැහුනා.

දිවා ආහාරය සහ ගිමන් නිවා ගැනීම

වනසැරිය අරඹද්දී

බිං කොහොඹ

දවල් කෑම කාල ටික වෙලාවක් තැන තැන හාන්සි වෙලා එහෙම ඉඳලා හවස 4 කිට්ටු කරලා අපි ආපු පාර දිගේ ටිකක් ඇවිදින්න යමු කියල පිටත් උනා. ඒ යන අතරමගදී දැකපු විශේෂ දෙයක් විදිහට මතක තියෙන්නෙ වටින බෙහෙත් ශාකයක් වෙන බිම් කොහොඹ පැලේ විතරයි. මගදී සමනල්ලු කීප දෙනෙක්ව දැක්කත් හරියකට ෆොටෝ ගහන්න උනේ නැහැ. ඒ වගේම බීඩි ඔතන්න කොළ කඩා ගන්න බීඩි කොළ පැළයක් තිබ්බා පාර අයිනෙම. මේ පැතිවල ඉක්මනට කළුවර වැටෙන නිසා වැඩි වෙලා ඉන්නේ නැතුව ආපහු වාඩියට යන්න තීරණය කලා. හවාස 6 වගේ වෙද්දී අපි ආපහු වාඩියට ආවා. ආලෝකය සීමාසහිත නිසා වැඩිය කළුවර වැටෙන්න කළින් රෑ කෑම උයා පිහා ගන්න එක කරගන්නත් එපායැ.

ගල් තලාවේ කෙළවර ගල් ආසනයේ වාඩි වී බීඩියක් උරන්නේ ගුණේ අයියාය

ගුණේ අයිය අපිට රෑ කෑම හදන්නත් සෑහෙන උදව් කලා. වාඩිය ගාව තිබ්බ වතුර කලේ, බාල්දිය එහෙම හැම තිස්සෙම වතුර වලින් පුරවල තියන්නත් ගුණේ අයිය සෑහෙන උනන්දු උනා. රෑ කෑමට වෙලාව එනකල් ගල් තලාව උඩ ගහපු ගිනි මැලේ වටේ වාඩි වෙලා වල්පල් කතා කර කර හිටියා. වටේට හඳ එළිය වැටිලා පුදුම ලස්සනක් තිබුනේ. වාඩිය ගාවට හඳ එළිය වැටෙන්නේ නැත්තේ එතන හෙවණ කරපු මහ විශාල කෝන් ගහ නිසා. ටික වෙලාවක් එහෙම ඉන්නකොට තරමක් ඈතින් හූ සද්ද වගයක් ඇහුනා. ටික වෙලාවකින් සද්දේ තව ටිකක් වැඩි උනා. ගඟ එහා පැත්තෙන් පොඩි පොඩි එළි වගයකුත් පේන්න ගත්තා. අපිත් එළියට බැහැලා ටෝර්ච් එහෙම ගහලා බැලුවා මොකක්ද මේ වෙන්නේ කියලා. ගඟෙන් එහා පැත්තෙන් මිනිස් නඩයක් යනවා. දූවිලි ඇල්ල බලන්න ගිය ඒ කිට්ටුව පාත නඩයක් කැලේ හරහා යන්න ගිහින් රෑ වෙච්ච නිසා තමයි ඒ කලබලේ ඇති වෙලා තිබුනේ. ෆෝන් වල තියෙන කණාමැදිරි එළියෙන් අලි ඉන්න කැලේ හරහා පොඩි උන්වත් අරගෙන යන එක මොන තරම් භයානකද. අලින්ට බයේ තමයි මෙයාල කෑ ගගහ යන්නේ කියල අපිට තේරුණා. අපි ඉන්න හරියේ එයාල පොඩ්ඩක් නතර වෙලා ගුණේ අයියල එක්ක කතා කළා. දුවිලි ඇල්ල බලන්න ගිහින් කවුරු හරි මෝඩ කමට කියපු නිසා පොඩි ළමයිනුත් අරගෙන මහා කැලේ මැද්දෙන් එද්දී රෑ වෙලා. සමහර ළමයින්ව වඩාගෙන යන තරමට පොඩියි. අපේ පැත්තෙනුත් එයාලට උදව්වක් කරනවා කියල කරන්න දෙයක් තිබුනේ නැහැ. අනිත් එක ඒ නඩේ උදවිය මේ හරියේ කැලෑව ගැන යම් දැනීමක් තියෙන අය බව බව මට හිතුනා. පාර තියෙන ඉසව්ව ගුණේ අයියලාගෙන් හරියටම අහගෙන ඒ මිනිස්සු පිටත් වෙලා ගියේ ආව වගේම කෑ ගගහ සද්ද කර කර. ඔහොම තව ටික වෙලාවක් ඉඳලා බත් එහෙම කාලා නිදා ගන්න ගියා. ආ කියන්න අමතක උනා, ඊට කලින් මම රට ඉඳල එද්දී ගෙනාපු චොකලට් වගයක් මේ ගමන එද්දී අරගෙන ඇවිත් තිබුනා. ඒවා ටික ටික හැමෝටම බෙදල දුන්නා. ඊට පස්සේ තමයි සතුටින් නිදා ගන්න ගියේ.

අපි ආපු නිසා වාඩියේ නියම අයිතිකාරයෝ වෙච්ච ගුණේ අයියලට වෙන නවාතැනක් හොයාගෙන යන්න සිද්ධ උනා. අපි හිටපු තැන ඉඳන් තරමක් එහායින් තව පොඩියට හදපු වාඩියක් තිබුනා මම වාහනේ නතර කරපු තැන. අන්න ඒකෙ තමයි ගුණේ අයිය නතර උනේ. පාලිත අයිය ගෙදර ගිහින් උදෙන් එන්නම් කිව්වා.

පලවෙනි දවසේ අපේ කටයුතු මේ විදිහට හමාර උනා, දෙවෙනි දවසෙන් ඉක්මනටම හම්බ වෙමු.